Tekstroniczny identyfikator RFID
Zespół pracowników z Katedry Systemów Elektronicznych i Telekomunikacyjnych na Wydziale Elektrotechniki i Informatyki pod kierunkiem dr. hab. inż. Piotra Jankowskiego-Mihułowicza, prof. PRz bierze udział w innowacyjnym przedsięwzięciu związanym z opracowaniem i uruchomieniem autonomicznego sklepu Spółki Esotiq&Henderson. Podstawą realizacji badań przemysłowych i prac rozwojowych tego projektu było udzielenie Spółce przez Politechnikę Rzeszowską licencji niewyłącznej dotyczącej patentu pn. „Tekstroniczny identyfikator RFID”.
Zastosowanie
Patent „Tekstroniczny identyfikator RFID” stanowi odpowiedź na potrzeby przemysłu odzieżowego, a układ mikroelektroniczny tego identyfikatora będzie można ukryć np. w guziku lub ozdobnym elemencie wszytym do ubrania.
Tekstroniczny identyfikator RFID jest połączony mechanicznie z materiałem tekstylnym oraz wyposażony w antenę i chip. Zawiera również moduł antenowy i moduł mikroelektroniczny, które są oddzielone od siebie galwanicznie. Moduł antenowy zawiera antenę połączoną galwanicznie z antenowym układem sprzęgającym, a moduł mikroelektroniczny zawiera chip połączony galwanicznie z mikroelektronicznym układem sprzęgającym. Antenowy układ sprzęgający i mikroelektroniczny układ sprzęgający są sprzężone magnetycznie. Moduł antenowy jest wyhaftowany nićmi przewodzącymi na materiale tekstylnym albo jest wprasowany w materiał tekstylny, albo jest do niego przyszyty.
Zdążyliśmy się już przyzwyczaić do życia z techniką RFID, np. korzystając z płatności zbliżeniowych podczas codziennych zakupów, ski-passów na stokach narciarskich, z kontroli dostępu czy dokumentów z warstwą elektroniczną, takich jak dowody osobiste i paszporty biometryczne. Unikatowym rozwiązaniem wspomnianych badań przemysłowych, które realizuje zespół pracowników Katedry Systemów Elektronicznych i Telekomunikacyjnych dla Spółki Esotiq&Henderson jest wytworzenie elektronicznego identyfikatora radiowego i jego zintegrowanie z wyrobami tekstylnymi za pomocą powszechnie stosowanych metod szwalniczych.
Dzięki tym metodom antena identyfikatora jest szyta/haftowana nićmi przewodzącymi, a jego układ mikroelektroniczny można ukryć w guziku, koraliku czy elemencie ozdobnym, który zostanie po prostu przyszyty do odzieży. To powoduje, że już na etapie produkcji wyrobów tekstylnych powstaną ich elektroniczne identyfikatory, które będzie można wykorzystać na każdym etapie cyklu życia tych produktów.
Taka informacja może zostać wykorzystana najpierw w wewnętrznych procesach logistycznych przedsiębiorstwa, następnie w dystrybucji produktów, handlu, a w nieodległej przyszłości (jeżeli powstaną innowacyjne pralki, żelazka) w ich eksploatacji, a na końcu w procesie utylizacji. Należy pamiętać, że tekstylia stanowią produkty, które będą podlegały procesom recyklingu.
Demonstrator pralki
Ciekawym przykładem tej nieodległej przyszłości są wyniki prac badawczych związanych z tekstroniką w zakresie techniki RFID, które ukazały się 4 kwietnia 2022 r. w czasopiśmie „Energies”. W artykule został zaprezentowany unikatowy demonstrator pralki, w której w przyszłości będzie można zrobić pranie w sposób całkowicie automatyczny, bez zastanawiania się nad tym, jak ustawić programator, żeby bezpiecznie dla tkanin uprać rzeczy znajdujące się w bębnie. W podobny sposób autorzy opracowują kolejne urządzenie AGD – stację parową, za pomocą której bezpiecznie uprasujemy ubranie, unikając jego przypadkowemu zniszczeniu (np. przypaleniu).
W ten sposób powstanie zapisany we wspomnianym patencie – Internet wyrobów branży tekstylnej (IoTT - Internet of Textile Things), który – jak zakładają autorzy – z jednej strony usprawni wiele procesów biznesowych, a z drugiej – ułatwi codzienne życie.
